با قدم زدن در خیابان های شلوغ تور کوالالامپور، فراموش می کنیم مه چقدر این شهر جوان است.غیرقابل تصور است که فقط 140 سال شهر کوچک کوالالامپور تنها به عنوان "پایتخت سلانگور" شناخته شده باشد. این باعث می شود کوالالامپور 1860 سال جوان تر از لندن و پاریس، 260 سال جوان تر از شهر نیویورک و تقریبا 100 سال جوان تر از سیدنی و بانکوک باشد.با این حال، در چنین فاصله زمانی کوتاهی، کاملاً خود را به یکی از بزرگترین شهرهای آسیا تبدیل کرده است که با حومه‌های بیرونی و جمعیتی بیش از 7 میلیون نفر پراکنده شده است.

محله چینی ها یکی از قدیمی ترین و جذاب ترین مناطق KL است که مملو از داستان های فراموش شده و سایه های گذشته است. هر دو مورد را می خواهم با شما به اشتراک بگذارم.

در تور مالزی از نظر زیبایی شناسی، شاید با توقعات بسیار زیاد به محله چینی ها نروید. به اندازه جرج تاون در پنانگ یا سنگاپور مانیکور نشده است و بسیاری از مغازه‌های رو به زوال آن در دهه 1920 برای بازسازی فریاد می زنند. اما برخی از الماس ها در اینجا وجود دارند، و در بیشتر موارد، مانند قدم زدن در یک موزه بازسازی نشده است.

مدت زمان بازدید از محله چینی ها

این مسیر را چند بار پیاده‌روی کرده‌ام و بدون توقف در ۴۵ دقیقه می‌توان به آن رسید. اما با حساب کردن زمان برای عکس‌برداری در طول مسیر، و همچنین برخی کاوش‌ها و توقف‌های اختیاری غذا، ممکن است بین 1 تا 3 ساعت طول بکشد.

نکته: در این تور در گرمای بی امان KL عرق خواهید کرد، بنابراین سعی کنید لباس های نخی یا کتان سبک بپوشید و از مواد مصنوعی خودداری کنید! کلاه، آفتابگیر و آب فراوان را فراموش نکنید.

اگر اینترنت تلفن خود را در KL ندارید، می توانید سیم کارت ارزان MyMaxis را از اکثر مراکز خرید خریداری کنید و می‌توانید یک کارت اینترنت 4G 7 را با قیمت 10 رینگیت (تقریباً 2 پوند) خریداری کنید.

ایستگاه اول اختیاری: برج های پتروناس | Petronas-Towers

من این را در تور گنجانده ام، اما اگر شما اولین بار است که به تور مالزی  آمده اید و این دوقلوها را هنوز ندیده اید، باید ابتدا به بازدید از برج های پتروناس بروید.برخی از مردم دوست دارند برای بالا رفتن از برج ها و ایستادن در آن هزینه پرداخت کنندپل آسمان و عرشه مشاهده که می توانید به صورت آنلاین از قبل رزرو کنید.

پارک کی ال سی سی | Suria KLCC

برج های پتروناس در سال 1998 افتتاح شد و توسط یک معمار آرژانتینی به نام سزار پلی طراحی شد. به مدت شش سال آنها بلندترین سازه جهان بودند تا اینکه در سال 2004 تایپه 101 ساخته شد. اگرچه آنها همچنان به عنوان بلندترین برج های دوقلو روی زمین باقی مانده اند.

ارتفاع آن به 88 طبقه با نقوش عربی می رسد و پنج طبقه آن نشان دهنده پنج رکن اسلام است. آنها واقعاً نمادی از ظهور KL در قرن 21 هستند، از یک شهر ساده معدن قلع به یک کلان شهر بزرگ جنوب شرقی آسیا.

پارک KLCC زمانی که در ظهر هوا سوزان نیست، یک قدم زدن دلپذیر را ایجاد می کند. اگرچه در Suria KLCC سایه زیادی و استخری برای خنک کردن بچه‌ها وجود دارد، همچنین رستوران‌ها و بارهای روباز برای بزرگسالان در Suria KLCC وجود دارد.

باشگاه چمن سلطنتی سلانگور

قبل از احداث پارک KLCC و برج های دوقلو، این سایت توسط کلوپ رویال سلانگور به عنوان پیست اسب دوانی استفاده می شد. راننده تاکسی من وقتی برای تحقیق در مورد تور در راه بودم، این موضوع را به من هشدار داد و گفت که او اغلب برای شرط‌بندی روی اسب‌ها می‌رفت.

وقتی اینجا کارتان تمام شد، می‌توانید با تاکسی Grab به محله چینی‌ها بروید و 15 دقیقه دیگر آنجا باشید یا اگر احساس انرژی می کنید، می توانید در حدود 50 دقیقه آنجا را پیاده روی کنید. برای پیمایش یک مسیر آسان فقط از Google Maps استفاده کنید.

ایستگاه 1: Chan See Shu Yuen Clan Ancestral Hall

خانه‌های قبیله‌ای در مالزی سالن اجتماعات مهاجران چینی بود که نام خانوادگی مشابهی داشتند. هدف آن‌ها این بود که به‌عنوان مکانی عمل کنند که تازه واردان بتوانند دور هم جمع شوند و با دیگرانی که به یک گویش صحبت می‌کنند دوست شوند، و همچنین به آنها کمک کنند تا آماده شوند و کمک مالی دریافت کنند.

معبد Chan See Shu Yuen بین سالهای 1897 و 1906 توسط چهار معدنچی قلع و چند تاجر ساخته شد. این قدیمی‌ترین خانه قبیله KL است که زمانی به افرادی با نام‌های خانوادگی چان ، چن یا تان خدمت می‌کرد . همانطور که می توانید تصور کنید، این یک گروه حماسی زیبا بود!

امروزه از آن به عنوان یک معبد بودایی استفاده می شود و برای بازدیدکنندگان باز است. می توانید از ساعت 9 صبح تا 5 بعدازظهر نگاهی بیندازید.

ایستگاه 2: غذافروشی چوچا

روی جلوی این نمای غیر توصیفی، نام کسب‌وکار سابق آن «هتل ماه لیان»، که در سال 1969 تأسیس شد، نوشته شده است. اما آن روزها مدت‌هاست گذشته است.در آن زمان، بخشی از ساختمان به عنوان هتل مورد استفاده قرار می گرفت، در حالی که اتاق های دیگر برای مشاغل مختلف و فضای کار مشترک در نظر گرفته شده بود. در میان آنها یک شرکت فالگیر بود.این ساختمان متروک سابق به تازگی توسط مالک فعلی آن، معمار Shin Chang، به زیبایی در داخل بازسازی شده است. او آن را از نظر ساختاری سالم ساخت و در عین حال شخصیت و ویژگی های سنتی خود را حفظ کرد،

هنوز هم به‌عنوان یک فضای کاری انعطاف‌پذیر مورد استفاده قرار می‌گیرد و قسمت پایین آن برای فروشگاه غذای چوچا و یک تعمیرگاه دوچرخه در نظر گرفته شده است، در حالی که قسمت بالایی به عنوان یک بار با یک دفتر کار مشترک برای گروهی از معماران عمل می‌کند.

این رستوران به خودی خود بی تکلف است و غذاهای محلی و معاصر عالی را سرو می کند و یکی از رستوران های KL مورد علاقه من است. از یک مفهوم مزرعه به چنگال استفاده می‌کند، با محصولی که از یک قطعه کوچک در پشت خانه والدین مالک تهیه می‌شود. من به شدت توصیه می کنم یک صندلی برای شام رزرو کنید

ایستگاه 3: هو کو هاینام کوپیتیام

کوپیتیم یک کافی شاپی است که غذا سرو می کند، و آنها در سراسر KL هستند. کلمه کوپی مالایی به معنی قهوه و تیام هوکین به معنای فروشگاه است. این غذاخوری‌های پرطرفدار در اصل توسط جامعه چینی-هاینانی ایجاد شده‌اند، که بسیاری از آن‌ها در بدو ورود به مالزی سرآشپز شدند و برای خانواده‌های استعماری چینی و بریتانیایی متولد تنگه کار می‌کردند.

وقتی بریتانیایی‌ها مالزی را ترک کردند، بسیاری از آشپزها رستوران‌ها و نانوایی‌های خود را باز کردند و برخی نیز کوپیتیم تأسیس کردند.

با توجه به تجربیاتی که با مستعمرات داشتند، آنها به طور سنتی یک صبحانه ترکیبی شامل نان تست کره با کایا (مربای نارگیل) و یک تخم مرغ آب پز نرم که مردم آن را با سس سویا و فلفل سیاه چاشنی می کنند سرو می کنند. آنها همچنین معمولاً طیفی از غذاهای الهام گرفته از Hainanese-چینی و همچنین برخی غذاهای قدیمی مالزیایی را سرو می کنند.

آن‌ها قطعاً مکان‌های نوستالژیکی برای بسیاری از چینی‌-مالزیایی‌ها هستند، به همین دلیل است که پیران طلایی مانند این معمولاً یک صف طولانی را از در بیرون می‌بینند. بنابراین اگر قصد دارید اینجا غذا بخورید، باید زودتر بیایید!

ایستگاه 4: علی، موتو و آه هاک کوپیتیام

اگر توصیه من را پذیرفتید کوپیتیم برنده جایزه مکان خوبی برای توقف است. من در شعبه Publika آنها که اخیراً در حومه من در مونت کیارا افتتاح شد، غذا خوردم، اما این نقطه گل سرسبد آنهاست.

برخلاف اکثر کوپیتیم‌های دیگر، علی، موتو و آه هاک منحصر به فرد است که توسط یک مرد مالایی، چینی و هندی اداره می‌شود که من آنها را «سه تفنگدار» می‌نامم. بنابراین بهترین غذاهای متنوع مالزی را به شما ارائه می دهند.

سعی کنید با ناهار خود یک ته تاریک سنتی بخورید ، که یک چای خوش طعم مالزیایی "کشیده" با شیر تغلیظ شده است که از هند می آید.

ایستگاه 5: بار اتاق زیر شیروانی

این نوار مخفی فوق‌العاده در بالای مهمانسرای The Travel Hub پنهان شده است، که باید بعداً به عنوان غروب آفتاب آن را امتحان کنید… یا اگر می‌خواهید، من قضاوت نمی‌کنم! 😆صبر نکنید، ساعت 6 بعد از ظهر باز می شوند، بنابراین شما باید برگردید.

ایستگاه 6: اداره پست قدیمی

این ساختمان استعماری به سبک تودور (به اعتقاد من) در اوایل قرن بیستم ساخته شد. قبلاً یک اداره پست بوده است و در جلوی آن پوستری از یک تمبر قدیمی 80 سنتی دیده می شود.سپس برای سالها به یک کوپیتیم سنتی به نام رستوران مالایا هاینان تبدیل شد .

ایستگاه 7: نقاشی دیواری طلاسازی

این نقاشی دیواری بزرگ که در انتهای یک ردیف زیبا از خانه‌های قبیله‌ای بازسازی‌شده قرار دارد، یک زرگر در حال کار است. این اثر توسط یک هنرمند روسی به نام جولیا ولچکووا در سال 2016 خلق شد که همچنین مجموعه ای از آثار هنری دیگر در پایتخت هیپستر پنانگ، جورج تاون، دارد.

من حدس می‌زنم که برای ادای احترام به بسیاری از طلاسازی‌هایی که قبل از دهه 1900 به این منطقه جذب شده بودند، ایجاد شده است، و تعدادی از مغازه‌های آنها هنوز هم در خیابان قدیمی «قدیمی» یافت می‌شوند.

زرگر دیده می‌شود که به طرز ماهرانه‌ای با یک چکش شکل‌دهنده کار می‌کند، در حالی که به‌دلیل یک ساختمان حیرت‌انگیز که در دوردست نشسته است، به شدت کوتوله شده است- و، بله، در زیر آن پیش‌نمایش درخشانی از مغازه‌های با رنگ‌آمیزی درخشان دیده می‌شود.

ایستگاه 8: مغازه های زرد چینی

اگر دقیق‌تر نگاه کنید، متوجه می‌شوید که این مغازه‌ها به رنگ زرد و آبی روشن صرفاً طعمه‌ای برای چیزی هستند که در کنار آن قرار دارند.این مغازه‌های تازه رنگ‌آمیزی شده تنها 4 ساختمان از 10 ساختمان هستند که در اطراف کوای چای هونگ قرار دارند و توسط یک شرکت مدیریت فضایی خریداری شده‌اند که آنها را فرصتی تجاری برای ترویج هنر می‌دانست. در عوض، آنها در نهایت عاشق مردم محلی و منطقه شدند و تلاش خود را بر توسعه مسیر پشت آن به یک ویژگی میراث متمرکز کردند.

ایستگاه 9: کوای چای هونگ

تا همین یک سال پیش، هیچ کس واقعاً دلیلی برای راه رفتن در Lorong Panggung نداشت، به جز اینکه یک لقمه سریع برای خوردن داشته باشد. ورودی این گذرگاه به هیچ وجه دیده نمی شد و در عوض، ساختمانی در جای خود قرار داشت که یک کوپیتیام نامتعارف به نام He Jiu را در خود جای داده بود .الان منطقه تغییر کرده است. کوپیتیم مدت‌هاست که از بین رفته است، ساختمان‌ها خراب شده و مسیری که زمانی متروک بود به یک ویژگی میراثی تبدیل شد که در مورد آن بسیار صحبت می‌شد.

اگر به داخل آن قدم بزنید، خواهید دید که این مسیر مملو از نقاشی های دیواری جذاب است که زندگی مهاجران محلی چینی از دهه 60 را به عنوان راهی برای احیای روزهای شکوه سابق خود به تصویر می کشد.سازندگان به اندازه کافی متفکر بودند تا کدهای QR را به آثار هنری اضافه کنند

شما همچنین می توانید "Hai Nam Kopitiam" باشگاه که در سال 1920 تأسیس شد، یکی از قدیمی‌ترین کلوپ‌های اپرای KL است که به عنوان یک جمع‌آوری کمک خیریه نیز عمل می‌کرد و از پول اهدایی برای کمک به مدارس محلی، بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان استفاده می‌کرد را مشاهده کنید.

در طبقه پایین، در میان آثار هنری، خوشنویسی جدی است که سخنان فرخنده‌ای را می‌نویسد، با صندلی‌ای که روی میزش قرار دارد تا به مهاجران محلی چینی کمک کند تا به خانه خود نامه بنویسند.

ایستگاه 10: هنر خیابانی «پرندگان».

واقعاً چیزی در مورد این اثر هنری دو پرنده نمی دانم! اما آنها جاده را به خوبی روشن می کنند.با این حال، من می دانم که آنها قبل از بازسازی کوای چای هونگ در اینجا مستقر بودند (با تشکر از Google Maps)

ایستگاه 11: کافه حباب بی

Bubble Bee یکی از معدود مغازه‌های نوسازی شده در امتداد خیابان پتالینگ است که برای اولین بار در سال 2017 برای کسب‌وکار افتتاح شد. اگر بعد از ناهار غذای شیرینی جمع کرده‌اید، این کافه شیک می‌تواند یک ایستگاه وافل خوب باشد.

ایستگاه 12: خیابان پتالینگ

هنگام بازدید از این آهنربای توریستی منحرف شدم، با این قضاوت که علاقه ای به غرفه های پشت سر هم که کالاهای تقلبی می فروشند، ندارم. اما بعداً وقتی به میراث آن پی بردم از تصمیم خود پشیمان شدم.

اکنون باید انتخاب کنید که در خیابان پتالینگ قدم بزنید یا از آن رد شوید و تاریخچه زیر را بخوانید.خیابان پتالینگ در گذشته به معادن قلع در این منطقه منتهی می‌شد و یکی از اولین خیابان‌هایی بود که در KL نامگذاری شد. اکثر ساکنان آن هاکا و کانتونی بودند که از صنعت خروشان قلع رونق گرفتند.

در دهه 1900، مثل الان، این مکان به همان اندازه شلوغ بود که مملو از غرفه‌ها و فروشندگان غذا بود، اما با اضافه شدن ریکشاها، کالسکه‌ها و تریشاها که بالا و پایین می‌رفتند. اما حتی مهمتر از آن، شاهد یک نقطه عطف در تاریخ KL است.

جوامع چینی در این منطقه قبلاً توسط (کاپیتان ها) اداره می شدند که در توسعه "شهر" در مراحل اولیه آن نقش اساسی داشتند.داستان های موفقیت آمیز بسیاری از صاحبان مشاغل چینی در امتداد خیابان پتالینگ وجود داشته است که سخت تلاش کرده اند تا ثروت خود را تغییر دهند، و همچنین برخی از آنها که این کار را نکرده اند.

«بیشتر تاجران چینی در خیابان پتالینگ با لباس پوشیدن ساده و عدم خودنمایی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند، اما آنها اتومبیل‌های مرسدز بنز را در خطوط عقب پارک کرده‌اند، در خانه‌های ییلاقی زندگی می‌کنند، تلویزیون ماهواره‌ای تماشا می‌کنند و تعطیلات خود را در استرالیا می‌گذرانند».

ایستگاه 13: معبد سری ماها ماریامان

سری ماها ماریامان که قدیمی‌ترین و ثروتمندترین معبد هندوها در مالزی است، در سال 1873 تأسیس شد، اما آنچه امروز می‌بینید بسیار دیرتر ساخته شد.اگرچه غیرقابل انکار قابل توجه است، اما فکر می کنم در این خیابان شلوغ در محله چینی ها کمی نابجا به نظر می رسد و تقریباً در سر و صدا گم می شود.

ایستگاه 14: معبد گوان دی

این معبد جایی است که بسیاری از مردم محلی برای یکی از جنگجویان بزرگ چین ژنرال کواناکا دعا می کنند . "گوان دی". او «خدای جنگ» نام داشت و بسیاری او را به خاطر مهارت‌های جنگی فوق‌العاده‌اش می‌پرستند، و معتقدند که با حمایت او از رفاه بهتری برخوردار خواهند شد.در داخل یک شمشیر وجود دارد که به منظور داشتن قدرت های ویژه است و اگر شخصی به آن دست بزند، برکت می دهد و از آن محافظت می کند.

ایستگاه 15: پیاده روی کاستوری

این خیابان نسبتاً جدید و عابر پیاده دارای غرفه های مختلف در فضای باز است که هدف آنها گردشگران است. این مکان خوبی برای خرید یک نارگیل تازه است، اما در غیر این صورت، تقریباً کالاهای مشابه خیابان پتالینگ را می فروشد.هر شب ساعت 9 شب در اینجا یک رقص یا اجرای هنرهای رزمی نیم ساعته وجود دارد و بازار از ساعت 10:30 صبح تا 10:30 شب باز است.

ایستگاه 16: بازار مرکزی

این که بگوییم این ساختمان بزرگ هنری-دکو گذشته ای رنگارنگ داشته است، ساده انگاری است. این در واقع یکی از بزرگترین میراث Yap Ah Loy است که اخیراً از تخریب جان سالم به در برده است.

بازار مرکزی ابتدا در مدان پاسار یا "میدان بازار" قرار داشت که به زودی به آنجا خواهید رفت. امروزه، وقتی به داخل آن قدم می‌زنید، مملو از هنرها و صنایع دستی مالزی است، با سیل‌هایی از بیش‌سوارهای مشتاق که مشتاق به دست آوردن برخی از سوغاتی‌های بهتر در این منطقه هستند. اگرچه شرایط فعلی و استفاده از آن با قدیم فاصله زیادی دارد.

زمانی که در دهه 1980 بازارهای مرطوب در حومه شهر راه اندازی شد، شورای شهر می خواست بازار مرکزی را تخریب کرده و آن را به یک بلوک اداری تبدیل کند. خوشبختانه این داستان زنده ماند و نجات یافت، مرمت شد و به یک مرکز میراث پر رونق تغییر نام داد.

این به خوبی در بخش های مختلف سازماندهی شده است - مالایی، چینی تنگه و هند کوچک. اگر به دنبال هدیه یا سوغاتی هستید، محصولات ارائه شده در اینجا کمی بهتر به نظر می رسند. فراموش نکنید که به سمت ضمیمه درست در پشت بروید، جایی که هنرمندان پرتره و کاریکاتور را خواهید دید. 10 صبح تا 9 شب باز است.

ایستگاه 17: ساختمان OCBC

این ساختمان نمادین هنر دکو در سال 2016 به قیمت 21 میلیون رینگیت فروخته شد. این یک بلوک 5 طبقه است (اگرچه من فقط می توانم 3 طبقه به اضافه زیرزمین را ببینم 🤔) که در ابتدا در سال 1938 برای شرکت بانکداری خارج از کشور چین (OCBC) طراحی شد. آنها تا سال 2015 به طور کامل کار می کردند.

ایستگاه 18: مدان پاسار

دوستان من اکنون به میدانی نگاه می کنید که اولین سکونتگاه KL را در خود جای داده است. پس یک نفس بکشید و سعی کنید آن را 140 سال پیش تصور کنید. آیا می توانید ارواح گذشته KL را در پشت دیوارهای مغازه هایی که در دو طرف قرار داشتند احساس کنید؟

برجسته ترین ویژگی در حال حاضر برج ساعت آرت دکو است که در مقابل شما قرار دارد، که در سال 1937 برای بزرگداشت تاجگذاری پادشاه جورج ششم ساخته شد. اما همانطور که قبلاً اشاره کردم، زمانی بازار مرکزی پرهیاهو را در خود جای داده بود و برای سال‌ها، این میدان قلب شهر بود. الان تصورش سخته تنها چیزی که می‌توانستم ببینم گروه‌هایی از گردشگران و پسران هندی بود.

ایستگاه 19: تولد KL(و نمای مسجد جامک)

سعی کنید گروه 87 معدنچی چینی قلع را تصور کنید که در سال 1857 با قایق های کوچک به بالای رودخانه رسیدند. آنها در محل تلاقی (محل تلاقی دو رودخانه) توقف کردند زیرا آب برای ادامه کار بسیار کم عمق بود و [در سمت راست] در Klang فرود آمدند.

در قایق‌های آن‌ها وسایلی مانند اسلحه برای محافظت از جمله باروت، چاقو و نیزه و ابزار و وسایلی مانند کیسه‌های برنج، کوزه‌های روغن نارگیل، ارواح، تنباکو وجود داشت . متأسفانه، تنها 18 نفر پس از ابتلا به مالاریا زنده ماندند.

در آن زمان، این مکان باید یک مکان گل آلود بوده است، زیرا ترجمه دقیق کوالالامپور «محل تلاقی» است. اکنون در امتداد ساحل رودخانه، سایت اخیراً از طریق پروژه "رودخانه زندگی" به یک مسیر دلپذیر خور تبدیل شده است. نام جالبی با توجه به ظاهر تیره آب و چند ماهی مرده که در پایین دست شناور بودند.

ایستگاه 20: مسجد جامک

این عبادتگاه چشمگیر که در سال 1907 تکمیل شد، بزرگترین مسجدی بود که در KL ساخته شد. قبل از آن، از این زمین به عنوان گورستان مالایی استفاده می شد، و اگر به عقب تر برگردید، منابع بیان می کنند که قبلا محل سکونت کوچکی از معدنچیان قلع از دهه 1820 بوده است.

این مسجد توسط معمار بریتانیایی طراحی شده استآرتور بنیسون هاببک، که برای حداقل 25 ساختمان استعماری در سراسر مالزی اعتبار دارد. او در سال 1895 درست پس از آن که بریتانیایی ها تصمیم گرفتند اداره خود را از کلانگ به اینجا منتقل کنند، آمد تا تکه ای از آن پای خوب استخراج قلع را بگیرد.

ایستگاه 21: دفتر نظرسنجی سابق

مانند مسجد جامک، این سازه زیبا توسط آرتور بنیسون طراحی شده است. این اولین دادگاه در ردیف ساختمان‌های دولتی سابق است که در کنار میدان مردکا قرار دارد و سال‌ها پس از تکمیل آن در سال 1910، به عنوان دفتر بررسی فعالیت می‌کرد.

ایستگاه 22: تالار شهر قدیمی

این سالن تئاتری که در سال 1904 ساخته شده است، یکی دیگر از آثار آرتور بنیسون است.

این ساختمان به‌عنوان یک ساختمان «یکی بخر، یک رایگان دریافت کن» عمل می‌کرد، برای استقرار دفاتر شهرداری استفاده می‌شد و به عنوان تالار شهر برای جامعه عالی KL عمل می‌کرد. در دوران شکوه، زمانی رقص ها و نمایش های مجلل روی صحنه برگزار می کرد.

نمای بیرونی که امروز می بینید هنوز هم نمای اصلی است، هرچند که از زمانی که یک آتش سوزی بزرگ در سال 92 آن را نابود کرد، فضای داخلی کاملاً بازسازی شده است. خوشبختانه، این یکی دیگر پوسیده نشد و شهرداری به زودی آن را بازسازی کرد و به طور کامل آن را بازسازی کرد.

ایستگاه 23: ساختمان دادگاه عالی سابق

ساختمان دادگاه عالی سابق که در سال 1915 ساخته شد، توسط یک معمار بزرگ دیگر استعماری - ای سی نورمن (که در کمال تعجب آرتور نیز نامیده می شد) طراحی شد.از آنجایی که جمعیت KL در آن زمان به سرعت در حال افزایش بود و تعداد محاکمات مدنی افزایش یافت، ساختمان اولیه دادگاه عالی دیگر برای هدف مناسب نبود و بنابراین این ساختمان در ساحل رودخانه گومبک ساخته شد.

ایستگاه 24: ساختمان سلطان عبدالصمد

اگرچه این روزها برج‌های پتروناس همه‌ی تبلیغات اینستا را به خود اختصاص داده است، این خیره‌کننده کوچک تا زمانی که ظاهر شد بیشترین عکس‌برداری را داشت . این بدون شک چشمگیرترین سازه در Old KL است. SASB دارای معماری اسلامی و الهام گرفته از مورها است، با آجرهای قرمزی که در کوره‌های Brickfields ساخته می‌شدند - از این رو نام آن را به خود اختصاص داده‌اند.

ایستگاه 25: اداره پست عمومی قدیمی

این اثر که در سال 1907 تکمیل شد، یکی دیگر از آثار AC Norman است که به سبکی مشابه ساختمان سلطان عبدالصمد طراحی شده است.اداره کل پست کوالالامپور تا زمانی که در سال 84 نقل مکان کرد در اینجا مستقر بود و اکنون توسط دادگاه استیناف اشغال شده است .

ایستگاه 26: موزه ملی نساجی

این طرح بزرگ آرتور بنیسون در سال 1896 ساخته شد و برای قرار دادن مقر راه آهن فدرال ایالات مالایی مورد استفاده قرار گرفت. بعداً توسط ادارات مختلف دولتی اشغال شد و سپس به عنوان موزه نساجی بازسازی شد و در سال 2010 به روی عموم باز شد.چهار گالری وجود دارد که در این بلوک دو طبقه وجود دارد که به شما بینشی در مورد نحوه ساخت باتیک می دهد. همچنین می‌توانید در مورد تکنیک‌های چاپ روی چوب بیاموزید و نمونه‌هایی از پارچه‌های ساخته شده از الیاف آناناس را ببینید. همه روزه از ساعت 9 صبح تا 6 بعد از ظهر باز است.

ایستگاه 27: ساختمان قدیمی بانک

این اولین بانکی بود که در کوالالامپور فعالیت کرد، اما در واقعیت، یک بحران هویت بزرگ را پشت سر می گذارد.این بانک که در سال 1919 ساخته شد، قبل از استفاده ژاپنی ها به عنوان پایگاه مخابراتی در طول جنگ جهانی دوم، به عنوان بانک منشور هند، استرالیا و چین فعالیت می کرد.پس از سال 1945، این بانک تا سال 65 به عنوان یک بانک تجاری فعالیت می کرد ، زمانی که توسط ادارات مختلف دولتی مورد استفاده قرار گرفت.

سپس در سال 91 به اداره موزه ها و آثار باستانی واگذار شد تا به عنوان موزه تاریخ ملی مورد استفاده قرار گیرد و پس از آن مدت کوتاهی به عنوان رستوران مورد استفاده قرار گیرد . سرانجام، در سال 2015 به عنوان موزه موسیقی بازگشایی شد و دو سال بعد به دلیل کمبود بودجه به طور ناگهانی بسته شد.

ایستگاه 28: دفتر چاپ دولتی قدیم (گالری شهر)

این یکی دیگر از جاذبه های اصلی اینستاگرام KL است.این دفتر به عنوان یک دفتر چاپ دولتی شروع به کار کرد که برای رفع نیازهای اداری KL طراحی شده بود. سال‌ها گزارش‌های رسمی دولتی، کتاب‌های دولتی و بلیط قطار تهیه می‌کرد.

ایستگاه 29: پرچم استقلال - میدان مردکا

این جایی است که مالزی به طور تشریفاتی از کنترل بریتانیا آزاد شد و آغاز استقلال آن در سال 1957 بود.

در نیمه شب 30 اوت، زمانی که ساعت سلطان عبدالصمد به صدا درآمد، جک یونیون به خدا حفظ کن ملکه پایین آمد و پرچم مالایا با فریاد مردم " مردکا " برافراشته شد ! مردکا! (استقلال). بنابراین در سال 1969، این میدان از پادانگ (میدان) به میدان مردکا تغییر نام داد .

اکنون هر دوشنبه بین ساعت 9:45 صبح تا 10 صبح مراسم برافراشتن پرچم برگزار می شود.

ایستگاه 30: کلوپ سلطنتی سلانگور

با قدم زدن در کنار کلوپ رویال سلانگور، کمی «خارج از راه» و شلوغ به نظر می رسد.این مکان به عنوان یک نقطه ملاقات برای اعضای انجمن استعمار بریتانیا بودامروزه این باشگاه حال و هوای مالزیایی بیشتری دارد و بسیاری از اعضای آن وکلای هندی هستند.

منبع: آژانس هواپیمایی سفر ایمن